CVT, 19. yüzyılın sonunda icat edildi ve patenti alındı, ancak CVT'li ilk otomobiller 1950'lerde DAF tarafından üretildi. O yıllarda bu Hollandalı şirket hafif kamyon ve araba üretti. CVT'ler, yalnızca 80'li ve 90'lı yıllarda scooter ve binek otomobillerde toplu olarak kullanılmaya başlandı.
CVT cihazı
Varyatör, otomatik şanzıman çeşitlerinden birine bağlanabilir. Varyatör kutusu olan bir arabanın sahibi için, kontrol seçici ve modlar klasik bir otomatik makineden farklı değildir.
İnsanlık tarihindeki ilk varyatör, 1490'da Leonardo tarafından Vinci'den önce icat edildi. Çalışmasının ilkelerini ilk formüle eden ve kasnakları ve kayışı gösteren ilk çizimleri yapan oydu.
Varyatör farklı şekilde düzenlenmiştir. Varyatörün ana parçaları, birbirine dikey olarak monte edilmiş iki konik kasnaktır. Aralarında çelik bir kayış kenetlenir. Koniler boyunca sorunsuz hareket eden kayış, dişli kutusunun birincil (giriş) ve ikincil (çıkış) milleri arasındaki dişli oranını kademesiz olarak değiştirir.
Açıkçası, torktaki yumuşak bir değişiklik, otomobilin sarsılma ve sarsılma olmadan yumuşak bir şekilde hızlanmasının yanı sıra diğer dişli kutuları, yakıt verimliliği ile karşılaştırıldığında yüksek anlamına gelir. Birçok CVT, manuel "vites" seçim işleviyle donatılmıştır. Yani, bu tür modellerin belirli hızları simüle eden belirli sayıda sabit aralığı vardır.
Varyatörün avantajları ve dezavantajları
Varyatörün en önemli avantajlarından biri, sorunsuz hızlanma ve verimlilik, karşılaştırmalı basitlik ve tasarımın düşük maliyetidir. Motor sürekli optimum koşullarda çalıştığı için aşırı yüklenmez ve kritik noktalarına ulaşmaz. Motorun kaynağı artar, egzoz gazlarındaki gürültü seviyesi ve zararlı madde emisyonları azalır.
Dezavantajları da vardır: örneğin, yüksek yükleri taşıyamama. Bu nedenle scooterlar ve düşük güçlü şehir arabaları varyatörlerle donatılmıştır. AUDI'nin en son gelişmeleri 200 hp verme kapasitesine sahip olsa da, NISSAN CVT modeli 234 hp "sindiriyor". ve geçit üzerine kuruludur. Ayrıca, CVT şanzımanlı araçlar, şanzımanın erken arızalanma riski olmadan ağır römorkları veya diğer araçları çekemez.
Scooter, motosiklet, ATV, jet ski ve kar motosikletlerinde CVT'ler genellikle aşınmaya dayanıklı özel bir malzemeden yapılmış bir kayışla kullanılır. Yüksek performanslı otomobillerde kayış yerine çelik zincir kullanılır.
Ayrıca, CVT agresif sürüş tarzına uyarlanmamıştır. Elbette birçok modelin bir spor modu vardır, ancak varyatörün yeteneklerinin sınırında sürekli çalışması, kaynağını önemli ölçüde azaltır. Ve "zemine gaz" modunda, varyatör otomatik şanzımandan daha iyi performans gösterse de, iz bırakmadan geçmeyecek.
Klasik otomatik şanzımanlı modeller gibi, CVT'li arabalar da 50-100 km'den fazla çekilemez. CVT şanzımanlı araçlarda kaymanız ve mümkünse arazi koşullarından kaçınmanız kesinlikle önerilmez.
Varyatörün ikinci büyük dezavantajı, serviste zorluktur. Araba CVT'leri, her 50 binde bir şanzıman sıvısının ve her 100-150 binde bir kayışın değiştirilmesini gerektirir. Scooterlarda, varyatör kayışı genellikle bir sarf malzemesi olarak kabul edilir. Her varyatör, seviyesi izlenmesi gereken belirli bir miktarda şanzıman yağı için tasarlanmıştır. Varyatörü kontrol eden elektronikler, araçtaki birçok sensörden veri alır ve en az bir sensörün arızalanması, tüm varyatörün yanlış çalışmasına neden olabilir.
